ÇEKMECE  

Büyüklerle ben yapamıyorum  
çocuklar da almıyor beni oyunlarına  
devlet dairesinde   
yangından kurtarılmayacak  
sıkışmış bir çekmece gibiyim  
açılamıyorum sana  

Kardeşiyle sokaklarda hep   
bir örnek giydirilen sen   
nasıl sevmezsin eşitliği  
yürürken düşen çoraplarını  
aynı hizaya getirmek için  
annen değil miydi önünde diz çöken  

Öpüşme sahnesinin tam ortasında   
içeri girdiğin yazlık sinemanın   
yer göstericisiyim  
yürüyorsun fenerimin ışığında  
yer:Kız Kulesi  
ve sonu ayrılıkla bitecek  
hüzünlü bir aşk filmini oynuyor  
beyaz duvarında  

Bir kez olsun çıkmazken ağzından  
seni sevdiğimi   
her gün söylememi yadırgama  
bil ki bu şehirde  
iskelenin verilmesini  
beklemeden atlarım vapurlara  

Son karesi gibi Red Kit'in  
batan güneşe doğru  
sürerken atımı  
gitme kal demeni bekliyorum  
ama yalnızca  
rüzgar çekiştiriyor atkımı  
   

           Sunay AKIN