GEZGİN

Çocuktum, tanıdığım üç kişi vardı
Biri sucuydu su taşırdı
Biri balıkçıydı onu da su taşırdı.

Gençtim, üç kişi daha tanıdım
Birinin avucunda ateş vardı okşardı
Biri benim ateşimle yaşardı

Yaşlandım üç kişiyi yolcu ettim
Biri üflediğim tüy çiçek oldu
Biri el salladığım yıldız

Bana göçebe yastığım kaldı.






Mehmet Zaman SAÇLIOĞLU