MAMUDU DİYOR Kİ RİMBAUD'YA

Üzülme ey, Saf Aşırı
Korur seni dizelerin

Nasıl yaşadın, tanığım
İndiğine taşa hançerin

Sapladın onca varlığını
Bu musalla dünyaya

Gözlerindedir öylece
Eyleminden saçılan ateş

Rimbaud, dostum, varlığım
Zavallı ateş böceğim

Anımsa, ne yürekler acıdı sana
Ne şaraplar içti seni

Acıydın önceden önce
Mutsuzluk tanrın oldu

Ölüm yaladıkça enseni
Kaçışı yok aşktan başka

Gitme uzaklara, her yer cehennem
Cinnetinle kal, öyleyiz nasılsa

Sözlerim avutmuyorsa da kal
Gitmesen, içkiler benden olsa

Üzülme ey, Saf Aşırı
Ey enginden yüce

Yine gelecek aşkın çağ
Rüzgâra adanmış atlarla







Mahmut  TEMİZYÜREK