DAYIM GÜL TAKARDI GÖMLEĞİNİN YAKASINA

Ve canlıymışçasına, hergün onu sulardı. 
Yağız tenindeki su buharlaşsın diye 
Düğmeleri en bıçkın küfürlerle açardı: 

Çiçekçiydi, yaprak bitlerini öldürmeyen. 
Fotoğrafçı, savaş yıllarına rötuş yapan. 
Meddahtı, her akşam eve gülücükle gelen. 
Kumraldı, çocukları hep karısına çeken. 
Uzun boylu, kendisine palto diktirmeyen. 
Sebzeciydi, domatlarını hiç yemeyen. 
İşadamı, hasırdan başka minder bilmeyen. 
Dindardı, ezan okunurken rakı içmeyen. 
Gözlüklüydü, gözleri daha da büyüyen. 
Gezgin, İzmir'in parkelerini denetleyen. 
Balıkçıydı, elleri suyla nasır tutan. 
Nikotinman, sigarası bağlanarak uzayan. 
Diplomattı, kokteyle pantolonla giden. 
Yatırımcı, geceleri ailesini besleyen. 

Dayım gül takardı gömleğinin yakasına 
Seni görse, eminim, mutluluktan ağlardı.

Ali CENGİZKAN